HISTORIA SZACHÓW
 CZĘŚĆ I
Historycy szachów określają czas powstania tej gry w przybliżeniu na połowę szóstego stulecia naszej ery. Taką datę podaje angielski uczony H. J. R. Murray w swoim dziele History of chess. Murray stwierdza że, szachy narodziły się w Indiach w latach siedemdziesiątych VI w. naszej ery. Mając na myśli szachy rozumiemy oczywiście grę o znanych nam do dziś podstawowych regułach. Są bowiem dowody istnienia innych gier tablicowych w bardziej odległych czasach.
W anonimowym poemacie perskim z przełomu VI i VII wieku są wzmianki o szachach hinduskich, mówiące iż, do Persji gra ta przywędrowała z Indii.
Na Indyjskie pochodzenie szachów wskazują również językoznawcy badający kształtowanie się terminologii szachowej. Polski orientalista F. Machalski w artykule „ Moje trzy grosze w sprawie szachów” pisze: „ Pochodzenie szachów jest niewątpliwie indyjskie. W literaturze perskiej z czasów dynastii Sasanidów ( 242- 651 n.e.) zachowało się dzieło pt. „Czatarang namak”, czyli podręcznik szachów. Jest to najprawdopodobniej najstarszy podręcznik do nauki „królewskiej gry” w historii.
Nazwa Czataranga (szachy) pochodzi z Indii, a następnie żywcem przejęli ja Persowie. Od Persów przejęli grę w szachy Arabowie w VII wieku n.e. razem z nazwą w brzmieniu szitrandż.” Po podbiciu Persji przez Arabów szachy rozprzestrzeniły się na inne kraje.
Do Europy szachy dotarły już w VIII-IX wieku, początkowo do Hiszpanii, Włoch i Francji, potem do Niemiec, Anglii i Skandynawii. W Rosji znane były już w IX wieku, dokąd przywędrowały bezpośrednio ze wschodu.
|
Stona główna
